Hello everyone! Nina here (2nd Year IRO). I wanted to take this opportunity to spread some positive and light-hearted energy in these weird times. I went back home since the pandemic crisis,
which is located in a small village in Belgium. I am feeling incredibly lucky, privileged and grateful because my parents own a big house and a big garden, and it has been mostly sunny since I
have been home. Luckily, none of my dear ones have been affected by the coronavirus, but I know it is obviously not the case for everyone. Living in a village for most of my life, I am used to
the streets being calm and spending a lot of time with only a few people and a lot of nature. Again, I know this is not the case for everyone. I try to call friends almost every day, especially
the ones I know are more isolated. I try to make them laugh, make them think of something else, and repeat that they have an ear that is more than happy to listen.
Regarding academics and university work, I allowed myself to use the week free to focus on other projects of mine. Now Block IV has started, and I am taking a flexible approach: although many
will say having a tight schedule and sticking to it is key, doing 1 lecture a day (with the readings that come with it) has been my self-imposed obligation so far.
Sending positive vibes to all!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hallo allemaal! Nina hier (tweedejaars IRO student). Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om wat positieve en luchtige energie te verspreiden in deze rare tijden. Ik ben terug naar huis gegaan vanwege de pandemische crisis, die zich in een klein dorpje in België bevindt. Ik voel me ongelooflijk gelukkig, bevoorrecht en dankbaar omdat mijn ouders een groot huis en een grote tuin bezitten en het is overwegend zonnig geweest sinds ik thuis ben. Gelukkig is geen van mijn dierbaren getroffen door het coronavirus, maar ik weet dat dit natuurlijk niet voor iedereen het geval is. Ik heb het grootste deel van mijn leven in een dorp gewoond, dus ik ben gewend dat de straten kalm zijn en veel tijd door te brengen met slechts een paar mensen en veel natuur. Nogmaals, ik weet dat dit niet voor iedereen het geval is. Ik probeer bijna elke dag vrienden te bellen, vooral degenen waarvan ik weet dat ze geïsoleerder zijn. Ik probeer ze aan het lachen te maken, ze ergens anders aan te laten denken en herhaal dat ze een oor hebben dat graag luistert.
Wat universitair werk betreft, stond ik mezelf toe om de week te gebruiken om me te concentreren op andere projecten. Nu blok IV is begonnen kies ik voor een flexibele aanpak: hoewel velen zullen zeggen dat het hebben van een strak schema en het vasthouden eraan de sleutel is, is het doornemen van 1 college per dag (met de bijbehorende literatuur) mijn zelfopgelegde verplichting tot dusver.
Ik wens iedereen een positieve sfeer toe!