-English below-
Als hoogleraar ben ik natuurlijk niet het voor de hand liggende voorbeeld voor een student. En toch lijkt ons bestaan toch misschien best wel op elkaar. Net als voor studenten bestaat een groot deel van mijn dag uit lezen en schrijven. Verder werkte ik toch al heel vaak thuis, ook omdat ik nogal ver van Leiden woon, in Het Gooi. Dus voor mij is er niet eens zo verschrikkelijk veel veranderd, behalve dat mijn hardwerkende echtgenote een groot deel van de dag videoconferenties heeft, en ik mijn ouders van 93 geen knuffel mag geven.
Ik raad studenten aan – hoe kan het ook anders als docent – om van de nood een deugd te maken, en de tijd die velen nu over hebben te besteden aan studeren, lezen van teksten, met meer tijd nu dan ooit, en voor velen misschien ook meer rust. Denk anders aan oordopjes, met relaxte muziek je niet af leidt. In de trein zet ik altijd muziek op die het best gesprekken om mij heen maskeert: voor de meeste van jullie vrij saaie viola-da-gamba-concerten van Bach, die ik inmiddels als meer dan honderd keer ‘gehoord’ heb. Of gebruik die wassen oordopjes die bijna alle geluid uitsluiten, Ohropax. Ik gebruik die altijd op reis in rumoerige hotels. Werkt voortreffelijk.
Hoe te werk gaan? Natuurlijk alle bekende truckjes zoals je ze op internet vindt: lijstjes maken, plannen enz. Maar echt doen nu, en als beloning een actie daadwerkelijk afstrepen, of iets leuks gaan doen. Bekende adviezen, ik weet het , maar nu meer nodig dan ooit.
Bedenk ook rituelen waar je je aan houdt. Elke dag weer. Ik heb nog nooit zoveel rituelen gehad als nu. Elke dag lijkt nu gevuld met steeds dezelfde – nuttige en leuke – acties: sportieve, werkgereleateerd en ontspanning. De hele dag door. Van roeien op mijn roeiapparaat met youtube-jes met Maarten van Rossem tot de Netflix-serie ’s avonds laat. En let op: maar één aflevering. Niet bingen, op tijd naar bed. De volgende dag alles weer opnieuw. Wederom: meer nodig dan ooit.
Waarom? Omdat we nu veel meer neigen te piekeren over problemen, en vooral te verwachten problemen, die deze crisis voor ons persoonlijk en anderen in petto heeft. Als er iets is dat nu een chronische stressrespons veroorzaakt, is het wel piekeren, en dan heb ik het over het lichaam (bijv. continue te hoge hartactiviteit) en de geest (bijvoorbeeld gevoelens van spanningen en angst).Waarom werken lijstjes en rituelen dan zo goed? Een belangrijke reden is dat je de tijd structureert, en je de tijd dat je kan piekeren reduceert. Het werkt echt heel goed. Alleen al een lastige klus op een doelijstje zetten werkt al stressverlagend. Je hoeft er even niet meer aan te denken.
En als je toch merkt dat je blijft piekeren zijn daar ook wel weer truuks voor. Een van de beste is om tegen jezelf te zeggen ‘ik hoef er nu niet over te piekeren. Laat ik vanavond een speciaal halfuurtje maken waarin ik hierover ga piekeren. Vaak merkt je dat ‘t dan helemaal niet nodig meer is. Intussen heb je wel de hoeveelheid piekertijd weldadig verkort!
Maar deze Coronacrisis doet meer met onze stressrespons dan alleen maar piekeren. Een groot deel van je chronische stressniveau wordt bepaald door de veiligheid die je – meestal onbewust – ervaart. Die is onder meer gebaseerd op je algemene geloof in een veilige en voorspelbare wereld, en bij sociale dieren zoals de mens ook heel sterk door je gevoel om deel uit te maken van een groep, je sociale geborgenheid. Aan dat eerste , dat gevoel van zekerheid en voorspelbaarheid kunnen we nu helaas weinig doen. De tweede wordt dus nog belangrijker, ook al wordt daar nu ook aan geknaagd door de vereiste sociale afstand. Probeer dus veel contact met je meest naaste vrienden en familie te hebben, en je medestudenten. Maak er ook rituelen van!
Tot slot: het is belangrijk om je te realiseren dat je er bepaald niet alleen voor staat: alle studenten zitten in hetzelfde schuitje. En in veel andere landen is het nog erger voor ze… Relax. En als je wat meer schulden maakt, de terugbetaling is bijzonder redelijk (vind ik als vader van schuldenmakende studenten), en wie weet maakt de regering het nu nog redelijker.
Ik ga nu koken, ook weer iets dat ik in deze weken op hoger niveau heb getild. Vanavond die die melanzane alla parmigiana van Jamie nog perfecter maken! Met mozzarella en Japanse broodkruim met verse oregano on top.
Sterkte allen!
See you in class!
Een interessante artikel van Bart Verkuil over piekeren: https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/al-dat-piekeren-heeft-ook-nut/
As a professor I am of course not the most obvious example for a student. Though, we are still kind of similar. Just as for students, my day consists in most parts of reading and writing. Also, I already used to work a lot from home as I am living rather far from Leiden in Het Gooi. So, for me not that much actually changed. Only that my wife is working very hard with a lot of video conferences every day and that I cannot hug my 93 year old parents anymore.
I advise students - how could it be different as a teacher - to make the best out of this situation and to use the additional time they now have to study and read with more time and for many probably also with more rest. Otherwise think about earphones with relaxed music that does not distract you. In the train I used to listen to the music that best covered the conversations around me, for the most of you very boring viola-da-gamba concerts from Bach. By now I have already ‘listened’ to them more than a hundred times. Or use the wax ear plugs that nearly eliminate all noise, Ohropax. I always use them while travelling in rowdy hotels. It works excellently.
How to start working? Of course all known tricks as you can find them online: making lists, planning etc. But this time, really do it. As a reward cross of the tasks you have actually done or do something nice. Well known advice, I know, but never had been that necessary.
Also think about rituals that you can stick to. Every day anew. I never had that many rituals as at the moment. Every day is filled with the same - useful and nice - activities: exercising, work and relaxation. All day long. From rowing on my rowing machine with youtube videos from Maarten van Rossem to Netflix-series later in the evening. Watch out: only one episode. Don’t binge watch, and go to bed on time. The following day everything starts over again. Again: more necessary than ever.
Why? Because these days we are much more tempted to worry about problems. Especially about expectable problems that this crisis will cause for us personally or also others. If there is something that causes a chronic stress response, it is worrying. If I talk about a chronic stress response I refer to the body (for example a constantly to high heart activity) and the mind (for example the feeling of tension and anxiety). So why is it that rituals and lists work so well? One important reasons is that you structure your time which will lead you to reduced time to worry about things. It really works. Already putting a difficult task on your to do list can help to reduce your stress level. This is because you no longer have to think about it.
If you notice that you keep worrying, there are also tricks for. One of the best is to tell yourself: I do not have to worry about this right now. Make a special half-an-hour at night where you make time to worry about it. Often you will notice then, that it is no longer necessary. Along the way you have successfully reduced the time you worry.
But this Corona crisis does not only affect our stress levels through worrying. An important part of your chronic stress level is being influenced by the security and safety of your environment that you – largely unconsciously - experience. Among others, this experience is based on your general belief in a safe and predictable world. For social animals such as we humans are, this is also highly influenced by your feeling of being part of a group, your social connectedness and safety. Regarding the first, the feeling of unsafety and unpredictability, unfortunately there is little we can do about it. Regarding the second point, the social environment now gets even more important, even though this is also affected through the mandatory social distancing. Try to stay in contact with friends and family as well as your fellow students as much as possible, and try to make a ritual of it!
Finally, it is important to realise that you are not alone in this: all students experience similar difficulties. And in many other countries it is even worse for them… Relax. If you are making a bit more debts, remember the paying back of them is reasonable (that's what I as a father of debt making students think) and who knows maybe the government will now make it even more reasonable.
I will now start cooking, also something that I put on another level these days. Tonight the melanzane alla parmigiana from Jamie will be perfectionated. With mozzarella and Japanese bread crumbs with fresh oregano on top.
Stay strong everyone!
See you in class!